ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΙΝΔΙΚΤΟΥ (δηλαδή αρχή του νέου Εκκλησιαστικού έτους).
Για την περίπτωση αυτή, ο Σ. Εύστρατιάδης στο Αγιολόγιο του, γράφει τά εξής: "Λέξις λατινική (indictio) ορισμόν σημαίνουσα καθ' όν κατά δεκαπενταετή περίοδον επληρώνοντο εις τους αυτοκράτορας των Ρωμαίων οι φόροι. Κατά την εκκλησιαστικήν παράδοσιν, την αρχήν της ίνδικτιώνος εισήγαγεν ο Αύγουστος Καίσαρ (1 -14), ότε διέταξε την γενικήν των κατοίκων του Ρωμαϊκού κράτους απογραφήν και την είσπραξιν των φόρων, κατά την πρώτην του Σεπτεμβρίου μηνός. Από του Μεγάλου Κωνσταντίνου (313) έγένετο επισήμως χρήσις της Ινδικτιώνος ως χρονολογίας, έκτοτε δε ή εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως μέχρι του νυν εορτάζει την α' Σεπτεμβρίου ως αρχήν του εκκλησιαστικού έτους.
Για την περίπτωση αυτή, ο Σ. Εύστρατιάδης στο Αγιολόγιο του, γράφει τά εξής: "Λέξις λατινική (indictio) ορισμόν σημαίνουσα καθ' όν κατά δεκαπενταετή περίοδον επληρώνοντο εις τους αυτοκράτορας των Ρωμαίων οι φόροι. Κατά την εκκλησιαστικήν παράδοσιν, την αρχήν της ίνδικτιώνος εισήγαγεν ο Αύγουστος Καίσαρ (1 -14), ότε διέταξε την γενικήν των κατοίκων του Ρωμαϊκού κράτους απογραφήν και την είσπραξιν των φόρων, κατά την πρώτην του Σεπτεμβρίου μηνός. Από του Μεγάλου Κωνσταντίνου (313) έγένετο επισήμως χρήσις της Ινδικτιώνος ως χρονολογίας, έκτοτε δε ή εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως μέχρι του νυν εορτάζει την α' Σεπτεμβρίου ως αρχήν του εκκλησιαστικού έτους.
ΟΙ ΑΓΙΕΣ 40 ΠΑΡΘΕΝΕΣ & ΑΣΚΗΤΡΙΕΣ: ΑΔΑΜΑΝΤΙΝΗ, ΚΑΛΛΙΡΟΗ, ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ, ΠΗΝΕΛΟΠΗ, ΚΛΕΙΩ , ΘΑΛΕΙΑ, ΜΑΡΙΑΝΘΗ, ΕΥΤΕΡΠΗ, ΤΕΡΨΙΧΟΡΗ, ΟΥΡΑΝΙΑ, ΚΛΕΟΝΙΚΗ, ΣΑΠΦΩ, ΕΡΑΤΩ, ΠΟΛΥΜΝΙΑ, ΔΩΔΩΝΗ, ΑΘΗΝΑ, ΤΡΩΑΔΑ, ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ, ΚΟΡΑΛΙΑ, ΚΑΛΛΙΣΤΗ, ΘΕΟΝΟΗ, ΘΕΑΝΩ, ΑΣΠΑΣΙΑ, ΠΟΛΥΝΙΚΗ, ΔΙΟΝΗ, ΘΕΟΦΑΝΗ, ΕΡΑΣΜΙΑ, ΕΡΜΗΝΕΙΑ, ΑΦΡΟΔΙΤΗ, ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ, ΑΝΤΙΓΟΝΗ, ΠΑΝΔΩΡΑ, ΧΑΙΔΩ, ΛΑΜΠΡΩ, ΜΟΣΧΩ, ΑΡΗΒΟΪΑ, ΘΕΟΝΥΜΦΗ, ΑΚΡΙΒΗ, ΜΕΛΠΟΜΕΝΗ, ΕΛΠΙΝΙΚΗ και ΑΜΜΟΥΝ ο διδάσκαλος αυτών.Ο Αμμούν ή Άμμων ήταν Διάκονος στην Άδριανούπολη της Θράκης και διδάσκαλος 40 ασκητριών παρθένων. Αυτόν λοιπόν, ο ηγεμόνας της Άδριανούπολης Βάβδος, επειδή δεν δεχόταν να θυσιάσει στα είδωλα, παρέπεμψε μαζί με τις 40 μαθήτριες του στον Λικίνιο τον άρχοντα της Οράκης. Αυτός, αφού τις βασάνισε σκληρά, τις μεν πρώτες δέκα έκαψε ζωντανές, τις δε επόμενες οκτώ αποκεφάλισε, τις επόμενες δέκα σκότωσε με ξίφος, αφού τις χτύπησε στο στόμα και την καρδιά και τις υπόλοιπες δώδεκα θανάτωσε με μαχαίρια και πυρακτωμένα σίδερα στο στόμα. Τον δε Άμμούν θανάτωσε, αφού του έβαλε πυρακτωμένη καλύπτρα στο κεφάλι (άλλοι αναφέρουν ότι, κατόπιν τον αποκεφάλισε). Όσον άφορα δε τα ονόματα των 40 Αγίων Παρθένων, τα παραθέτουμε με επιφύλαξη, διότι ορισμένα απ' αυτά π.χ. Χάϊδω, Λάμπρω κ.λ.π. ανήκουν σε ονομασίες μεταγενεστέρων αιώνων (16ου-18ου) και όχι σ' αυτές των πρώτων αιώνων μ.Χ. πού μαρτύρησαν οι Άγιες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου